Moments full of found purpose

Time feels less like a number
and more like a noose tightening
around another wasted night.

The clock plays the same sadistic game—
three turns into eight,
and the treadmill revs up again.

You’re back to the grind,
feeding yourself just enough to keep going,
overthinking like it’s a ritual.

Sleep? A gamble.

Society dangles purpose like a carrot—
chasing titles, counting digits,
glorifying busywork.

Yet, no one tracks the ripple effect
of something as small as a smile.

That moment with the older lady on the bus,
as her tired legs shuffle toward a seat,
her eyes meet yours.

In that fragile second,
it’s not your productivity or your bank balance that matters,
but the simple acknowledgment of her existence.

Maybe it was the only eye contact she got all day,
the only confirmation that she is still there,
still seen.

While the world bowed down to their screens—
even her grandson lost in his digital universe—
your quiet patience was enough.

Purpose isn’t in titles or numbers.
Purpose hides in the spaces between moments,
waiting to be noticed.

Chwile pełne znalezionego celu

Czas wydaje się mniej liczbą,
a bardziej pętlą, która zaciska się
wokół kolejnej zmarnowanej nocy.

Zegar gra tę samą sadystyczną grę—
trzecia zamienia się w ósmą,
a bieżnia znów nabiera tempa.

Wracasz do wyścigu,
karmisz się tylko na tyle, by przetrwać,
nadmiernie analizując, jakby to był rytuał.

Sen? To hazard.

Społeczeństwo kusi celem jak marchewką—
gonisz za tytułami, liczysz cyfry,
gloryfikujesz zapracowanie.

A jednak nikt nie śledzi efektu fali
czegoś tak małego jak uśmiech.

Ten moment ze starszą panią w autobusie,
gdy jej zmęczone nogi powoli zbliżają się do siedzenia,
a jej oczy spotykają twoje.

W tej kruchej sekundzie
nie liczy się twoja produktywność ani stan konta,
ale proste potwierdzenie jej istnienia.

Może to był jedyny kontakt wzrokowy,
jaki miała przez cały dzień,
jedyne potwierdzenie, że nadal tam jest,
że nadal jest widziana.

Podczas gdy świat kłania się przed swoimi ekranami—
nawet jej wnuk zagubił się w swoim cyfrowym wszechświecie—
twoja cicha cierpliwość była wystarczająca.

Cel nie kryje się w tytułach ani liczbach.
Cel ukrywa się w przestrzeniach między momentami,
czekając na zauważenie.

More:

• for when I forget i know better
  if i everlook at someone else’s son and think yeah,… Read more: for when I forget i know better
• Better Than a Blank Page…I guess?
  i finished workclosed excelno casualties no miraclesone of those daystoo… Read more: Better Than a Blank Page…I guess?
• what patience turns into
  she depositshope,daily,into a vaultwith 0% return,while emotional inflationdrains her worth.… Read more: what patience turns into
• on relationship with a scent
  it gave me a headache suffocated with intensity but when… Read more: on relationship with a scent
• Snaccidentally Losing the Hunger Game
  some daysi can stop time.stare at a spiderweb in the… Read more: Snaccidentally Losing the Hunger Game