the muzzle of gratitude

Gratitude—
numbs your restless hands.
This is enough,
be content,
be small.

Who does your stillness serve?
They say—love the cage
we built for you,
kiss the bars—call it freedom!
After all, it could be so much worse.

Thankful for the job that grinds you down,
for the system that pins you and says,
at least you can still crawl.

What if instead of quiet thanks,
you demanded more—
not just for yourself,
but for those silenced?

Gratitude was never meant to be a muzzle,
But they gave it to us anyway,
And we—
we wear that silence like a crown

… of thorns.

Kaganiec wdzięczności

Wdzięczność—
uśmierza twoje niespokojne dłonie.
Wystarczy,
bądź zadowolony,
bądź mały.

Komu służy twoja bierność?
Mówią—pokochaj klatkę,
którą dla ciebie zbudowaliśmy,
pocałuj kraty—nazwij to wolnością!
Przecież mogłoby być o wiele gorzej.

Wdzięczny za pracę, która cię niszczy,
za system, który cię przygniata i mówi,
przynajmniej jeszcze możesz pełzać.

A co, gdyby zamiast cichych podziękowań
zażądać więcej—
nie tylko dla siebie,
ale dla tych, którym odebrano głos?

Wdzięczność nigdy nie miała być kagańcem,
Ale mimo to nam go dali,
A my—
nosimy tę ciszę jak koronę

… z cierni.