Porcelain prison

They prune us from childhood
so we’ll fit.
They trim away the wildness
until we become bonsai—
small, precise, starving ornaments.

Just for display,
shaped by someone else’s hands.

Tamed, suppressed,
but still something dark burns in us,
unconscious, pulsing—
the urge to shatter the pot
we can’t escape from.

This isn’t freedom.
It’s repression.

Porcelain prison.

Porcelanowe więzienie.

Przycinają nas od dzieciństwa,
byśmy pasowali.
Okrzesują dzikość,
aż stajemy się jak bonsai —
małe, precyzyjne, głodujące ozdoby.

Tylko na pokaz,
kształtowane cudzymi rękami.

Oswojeni, stłumieni,
ale wciąż płonie w nas coś ciemnego,
nieświadome, pulsujące —
chęć rozbicia doniczki,
z której nie możemy uciec.

To nie wolność.
To represja.

Porcelanowe więzienie.